Volley Heist Dames pakte het voorbije weekend een tweede opeenvolgende overwinning. Na een vlotte 0-3 winst op de eerste speeldag bij Barbar Ixelles gingen nu de meiden van de Topsportschool met 3-2 voor de bijl. Een zege die de ervaren Els Claes niet meteen verwacht had.

NATIONALE 3 B (v) – VOLLEY HEIST DAMES

“Beide overwinningen hebben heel wat waarde voor het team. In Barbar kregen we te maken met zeer bizarre omstandigheden. Wachten en nog eens wachten, starten na amper een deftige voorbereiding en uiteindelijk starten iets voor half elf in de avond. Ik vreesde dat mijn jonge ploeggenotes onder de indruk zouden zijn van die externe factoren. Niets was minder waar. We wonnen er heel vlot.”

Een overwinning waardoor het jonge Volley Heist Dames, buiten de 43-jarige Claes bestaat het team bij wijze van spreken uit jonge piepkuikens, met het nodige vertrouwen aan de wedstrijd tegen de Topsportschool startte.

“We waren er nochtans niet gerust in. We hebben de voorbije maanden wel een zeer goede en intensieve voorbereiding gehad. Dat was ook nodig. Bij de start van die voorbereiding merkte je immers dat het wedstrijdritme wegens de moeilijke trainingsomstandigheden in coronatijden ver te zoeken was. De speelsters van de Topsportschool hebben dat nadeel niet gehad. Ze konden de voorbije maanden blijven doortrainen. En dat merkte je ook wel in onze wedstrijd zaterdag. Er zat duidelijk de nodige trainingsarbeid achter hun wijze van verdedigen en spelen. Zelf hadden we het, zeker de eerste set, moeilijk met hun lengte aan net. Vanaf de tweede set konden we daar iets tegenover stellen.”

De meisjes van Volley Heist Dames hadden het aanvankelijk lastig met de lengte van de speelsters aan de overzijde. Hier slaagt het erin om een aanval van Vilvoorde af te stoppen. / FOTO Volley Heist Dames.

Leeftijdsverschil

Ondanks het verschil in leeftijd voelt Els Claes zich nog altijd als een vis in het water.

“Mijn twee dochters, 20 en 21, zijn na mezelf de oudste speelsters van het team.”

“De jeugd is natuurlijk veel sterker, veel leniger, maar ik heb de voorbije weken toch wel gemerkt dat ik met mijn ervaring mijn steentje kan bijdragen. Ik moet het meer hebben van listige balletjes. Ik kan ook op het veld makkelijker een verlengstuk van de trainer zijn en de jongere speelsters de juiste dingen op het juiste moment laten doen. Ik zou inderdaad de mama van de speelsters kunnen zijn. Mijn twee dochters, 20 en 21, zijn trouwens na mezelf de oudste speelsters van het team. Maar dat verschil in leeftijd stoort me nog niet, want ik heb nog altijd het gevoel dat ik de groep wat kan bijbrengen.“